Waarom een CO2-plafond onvermijdelijk is

Denken dat we de klimaatdoelen kunnen halen zonder onze CO2-uitstoot duidelijk te begrenzen, is hetzelfde als willen afvallen zonder ons boodschappenlijstje aan te passen. Alleen met een CO2-plafond kunnen we onze groeiende economie echt aanzetten tot de broodnodige actie.

De huidige ambities op klimaatgebied zijn prachtig. En aan de klimaattafels wordt ook daadwerkelijk getracht ze waar te maken. Toch heeft er het alle schijn van dat we om de hete brei heen draaien.

We vertrouwen te sterk op technologische vernieuwing en durven niet echt concrete keuzes te maken. We discussiëren over de ene oplossing na de andere: van elektrisch rijden tot het dichtdraaien van de aardgaskraan. Lijkt een oplossing onvoldoende soelaas te bieden, dan verleggen we onze hoop naar een andere techniek, zoals CO2-opslag of geothermie. Maar in een moderne economie zijn technologische innovaties alleen maar afdoende om de groei van de uitstoot te dempen. Als we onszelf geen duidelijke grens opleggen, is de kans zeer klein dat we het échte doel (49% minder CO2 in 2030) werkelijk gaan halen.

49% minder CO2 in 2030 betekent dat we (afhankelijk van het gekozen startpunt) onze absolute uitstoot jaarlijks met 3 tot 5% moeten reduceren. Bedrijven kunnen deze reductie uiteraard ook relateren aan hun groei. Maar de absolute uitstoot blijft het belangrijkste. Want als veel bedrijven hun activiteiten uitbreiden (wat nu eenmaal vaak voorkomt bij een groeiende bevolking en een stijgende welvaart) dan schieten we alsnog tekort.

Bepaal een duidelijk plafond

Het zou dus goed zijn als overheden en daaraan gerelateerde agentschappen duidelijk zouden vastleggen wat ze jaarlijks aan CO2 mogen ‘uitgeven’ aan bijvoorbeeld wegen, gebouwen, spoorwegen, landbouw, etc. Anders gesteld: bepaal vooraf hoeveel asfalt, beton, staal e.d. op jaarbasis mag worden ingezet. Wie asfalt gebruikt met een kleiner CO2-profiel, mag er meer van toepassen. Op deze manier ontstaat een duidelijke noodzaak om expliciete keuzes te maken en stimuleren we innovatie om met minder uitstoot hetzelfde (of zelfs meer) te bereiken.

In eerste instantie zal deze maatregel producten natuurlijk duurder maken. Maar zodra de innovaties voldoende schaalgrootte krijgen, dalen de kosten. Bovendien zullen nieuwe producten vaak goedkoper zijn dan hun voorgangers. CO2-uitstoot is immers vaak direct gerelateerd aan energieverbruik. En energie kost geld.

Durf te kiezen

Het instellen van een CO2-plafond en dit jaarlijks laten zakken, is dus het meest effectieve systeem. Belangrijk is wel dat we op detailniveau meten, zodat er voldoende druk ontstaat op uitvoerend niveau om de koers daadwerkelijk te verleggen. Ook cruciaal is dat we duidelijke keuzes maken. Een warmtepomp voor onze woning is bijvoorbeeld een prima maatregel (mits andere, minder kostbare maatregelen zoals isolatie, warmterugwinning e.d. reeds zijn uitgevoerd). Maar als we vervolgens voor een paar tientjes naar Barcelona op en neer vliegen, is de bespaarde CO2-uitstoot razendsnel weer tenietgedaan.

Kortom: als maatschappij moeten we duidelijk bepalen waar de meeste winst valt te behalen. Juist een CO2-plafond dwingt ons om logische keuzes te maken. Willen we jarenlang ons huis verwarmen of kiezen we voor een extra citytrip? De keus is snel gemaakt.

Meer weten?

Doe dan mee aan de Club van 49, een nieuw initiatief van SmartTrackers om u te helpen het doel van 49% minder CO2 echt te gaan halen.